Istnieje wiele form stereotypii ruchowych u dzieci z autyzmem, ale najczęściej spotykane to kręcenie lub wirowanie przedmiotami (kółkami od samochodzików, machanie sznurkiem) oraz czynności sensoryczno - motoryczne, takie jak machanie rękami, machanie nogami, pstrykanie palcami, kręcenie się w kółko, podskoki. Rodzice mówią, że dziecko, kiedy zachowuje się tak odmiennie i dziwnie powoduje u nich stres, dlatego że zwraca na siebie uwagę w miejscach publicznych. Tego typu zachowania są związane z zaburzeniami integracji sensorycznej, które często występują u dzieci z autyzmem. Te zachowania mają funkcję autostymulującą, czyli dostarczają bodźców, których dziecko nie może osiągnąć w inny sposób, albo zagłuszają inne bodźce, które są bardziej niekomfortowe w odbiorze dziecka. Jak w tym przypadku najlepiej postąpić? Przede wszystkim trzeba skonsultować się ze specjalistą od integracji sensorycznej, który dokładnie zdiagnozuje rodzaj zaburzeń integracji sensorycznej i dobierze odpowiednią formę terapii (stymulacji) sensorycznej. Prawidłowo dobrane formy terapeutycznej stymulacji sensorycznej powinny wyciszyć stereotypie ruchowe.
W codziennych sytuacjach tego typu na pewno nie można stosować kar, gdyż spowodują one jeszcze większą fiksację u dziecka. Najlepiej jest odwrócić uwagę i zająć dziecko jakąś inną czynnością, która wywołuje u niego zazwyczaj zainteresowanie. Można też zachęcać dziecko w takich momentach wykonaniem ćwiczeń gimnastycznych, takich jak przysiady, podskoki, bieg na miejscu, rzucanie piłką, nagradzając dziecko za każdym razem pochwałą lub inną formą wzmocnienia pozytywnego. Ćwiczenia takie z jednej strony spełnią funkcję stymulującą, z drugiej zaś strony odciągną od czynności automatycznych i stereotypowych, gdyż mają charakter kontrolowany i celowy. W taki sposób transformujemy energię stereotypii ruchowych w czynności bardziej pożyteczne.
Na przykład podczas sesji delfinoterapii, kiedy u jednego chłopca pojawiły się stereotypie ruchowe w postaci machania ręką przed oczami, podałam mu piłkę i zachęciłam do zabawy z delfinem, po minucie dziecko było już skupione na rzucaniu i odbieraniu piłki.
Zapraszam na konsultacje on-line przez skype: oksanadab
W codziennych sytuacjach tego typu na pewno nie można stosować kar, gdyż spowodują one jeszcze większą fiksację u dziecka. Najlepiej jest odwrócić uwagę i zająć dziecko jakąś inną czynnością, która wywołuje u niego zazwyczaj zainteresowanie. Można też zachęcać dziecko w takich momentach wykonaniem ćwiczeń gimnastycznych, takich jak przysiady, podskoki, bieg na miejscu, rzucanie piłką, nagradzając dziecko za każdym razem pochwałą lub inną formą wzmocnienia pozytywnego. Ćwiczenia takie z jednej strony spełnią funkcję stymulującą, z drugiej zaś strony odciągną od czynności automatycznych i stereotypowych, gdyż mają charakter kontrolowany i celowy. W taki sposób transformujemy energię stereotypii ruchowych w czynności bardziej pożyteczne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz