Delfinoterapia (Dolphin Assisted Therapy, w skrócie DAT) to jedna z
form animaloterapii, która polega na bliskim kontakcie pacjenta z
delfinem. Po raz pierwszy delfinoterapia była wprowadzona przez
amerykańskiego psychologa Dawida Nathansona w 1978 roku, który stosował
ją u dzieci cierpiących na autyzm, mózgowe porażenie dziecięce oraz
zespół Downa. Obiecujące wyniki terapii osiągnięte przez Nathansona
posłużyły zachętą dla specjalistów z innych krajów do stosowania tej
metody. Obecnie na świecie działa wiele ośrodków, które stosują
delfinoterapię i prowadzą badania naukowe dotyczące wpływu
delfinoterapii na stan zdrowia pacjentów. Szczególnie intensywnie ta
metoda jest obecnie rozwijana przez specjalistów ze Stanów
Zjednoczonych, Niemiec, Austrii oraz Ukrainy. Metody stosowane w
delfinoterapii przez specjalistów z różnych ośrodków mają wiele punktów
stycznych, jednak różnią się od siebie w zakresie paradygmatów
medycznych i psychologicznych, będących podstawą teoretyczną, co z kolei
prowadzi do różnic w procedurze terapeutycznej oraz całej otoczce
terapii towarzyszących. Terapia najogólniej mówiąc polega na zabawie i
pływaniu z delfinem, podczas której pacjenci wykonują szereg,
dostosowanych do indywidualnych potrzeb i możliwości, ćwiczeń z udziałem
delfinów. W czasie tych zabaw wiązki ultradźwięków emitowane przez
delfiny przenikają przez ludzkie tkanki powodując regenerację komórek.
Najważniejsze walory delfinoterapii to środowisko wodne, w którym
ćwiczenia fizyczne są znacznie efektywniejsze, kontakt ze zwierzęciem,
który działa motywująco oraz ultradźwięki emitowane przez sonar delfina,
które dodatkowo stymulują pacjenta. Woda stanowi duże ułatwienie
podczas rehabilitacji. Jej siła wyporu sprawia, że ciało człowieka staje
się lżejsze i łatwiej jest wykonywać ćwiczenia, dodatkowo działa
ciśnienie hydrostatyczne, które wywiera duży wpływ na ruchy klatki
piersiowej. W trakcie zabawy terapeuty z dzieckiem w wodzie dzieci z
problemami ruchowymi i neurologicznymi uczą się zachowywać w środowisku
wodnym, panować nad swoim ciałem w innych niż zazwyczaj warunkach, w ten
sposób uprawiają efektywną gimnastykę ruchową. Obecność atrakcyjnego
zwierzęcia powoduje wzrost motywacji do pracy u często umęczonych już
wieloletnią terapią pacjentów. Powstają warunki do nawiązania kontaktu
ze zwierzęciem, wspólnej zabawy.
Program delfinoterapii wg metody dr Oksany Dąbrowskiej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz